2) 2 به ترك واجب بدون عذر شود كه در اين صورت مستحقّ عقوبت خواهد بود. وجه اول احوط است و دوّم اقوى. پس اگر آن را از سالِ اول استطاعت تأخير انداخت، بدون اينكه اطمينان داشته باشد كه بعداً مى‌تواند آن را انجام دهد ولى بعداً موفق به انجام آن شود متجرّى مى‌شود، و اگر اصلاً موفق نشود مرتكب گناه بزرگى شده است (مناسك، ص8)..

1) . آية الله بهجت: و تأخير آن بدون عذر حرام است و تكرار اين تأخير در سال‌هاى بعد، بدون توسيط توبه از گناهان كبيره، مثل ترك حجّ است (مناسك، ص3). آيات عظام تبريزى، خويى، گلپايگانى: بلكه بعيد نيست تأخير آن از گناهان كبيره باشد. آية الله خامنه‌اى: و به تأخير انداختن آن بدون عذر جايز نيست و اگر به تأخير اندازد معصيت كرده است و حج بر ذمه او باقى است (مناسك حج، م24). آية الله صافى: و تأخير آن بدون عذر گناه كبيره است. آية الله فاضل: تأخير آن معصيت است ولى كبيره بودن آن، به‌طورى كه مُسِقط عدالت باشد، ثابت نيست.

2) . آية الله زنجانى: حصول استطاعت مالى.

3) . آية الله اردبيلى: اگر پس از حصول استطاعت رفتن به حج منوط به آن باشد كه ثبت‌نام كند تا در سال‌هاى بعد به حج برود، ثبت‌نام واجب است. آية الله سبحانى، آية الله مكارم: و در صورت حصول استطاعت، چنانچه راه منحصر به نام‌نويسى براى چند سال بعد باشد، آن نيز واجب است.

4) . آية الله بهجت: در صورت اعتماد و وثوق به اينكه با تأخير نيز حج را حتماً درك خواهد كرد، اظهر عدم وجوبِ خروج در اوّلين فرصت است. پس اگر اتفاقاً درك نكرد حج بر او مستقر نشده است و امّا با عدم اعتماد مذكور، پس مورد تأمّل است و عدم حرمتِ تفويتِ احتمالى، با تأخير يا غير آن