463. توحيد ربوبى، يا توحيد افعالى همه كارهاى جهان در دست خداست و هيچگاه تفويضى انجام نگرفته است.
4. توحيد در عبادت. فقط او را بايد پرستيد، نه غير او را.
اكنون اگر فردى با اين اعتقاد، متوسل به اولياى الهى بشود، جز اين نيست كه از آنها طلب دعا كند كه خدا حاجت او را برآورده كند. در اين درخواست نه براى خدا مثلى قائل شده و نه كار خدا را به اولياى الهى تفويض كرده است.
اينكه مىگويد: وساطت، سرانجام سر از بتپرستى درمىآورد، بايد از او پرسيد پس آيات قرآنى را چگونه تفسير مىكند كه به مسلمانان و به قول وهابيان به منافقان مىگويد: به سراغ پيامبر(ص) برويد تا او در حق شما دعا كند. آيا خدا از سرانجام توسل كه به بتپرستى كشيده مىشود -نعوذبالله - آگاه نبود؟!
اگر واقعاً توسّل، ما را به شرك مىكشاند، پس اعمال مكه درست شبيه اعمال مشركان است. بوسيدن حجرالاسود و طواف بر گرد خانهاى كه از سنگ و گل است، سعى ميان دو كوه، و قربانىكردن در منى، همه و همه شبيه اعمال مشركان است، پس چرا خدا به اينها امر كرده است؟ اشتباه اينجاست كه اين اعمال، به دو صورت انجام مىگيرد: يكى شرك است و ديگرى عين توحيد.
مسلمانان چهارده قرن، به پيروى از پيامبر(ص) و يارانش، به اولياى الهى متوسل شدند و هيچگاه از خط توحيد دور نشدند.