38و بترسيد از روزى كه كسى به كار كسى نيايد و از او شفاعتى پذيرفته نشود و از او برابرى - عوضى كه خود را بازخرد - نستانند و نه يارى شوند.
3. وَ اتَّقُوا يَوْماً لاٰ تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً وَ لاٰ يُقْبَلُ مِنْهٰا عَدْلٌ وَ لاٰ تَنْفَعُهٰا شَفٰاعَةٌ (بقره: 123)
و بترسيد از روزى كه كسى به كار كسى نيايد و از او برابرى -عوضى كه خود باز خرد - نپذيرند و او را هيچ شفاعتى سود ندهد.
4. أَنْفِقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لاٰ بَيْعٌ فِيهِ وَ لاٰ خُلَّةٌ وَ لاٰ شَفٰاعَةٌ (بقره: 254)
از آنچه شما را روزى كردهايم انفاق كنيد پيش از آنكه روزى بيايد كه در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستى و نه شفاعتى.
اينها مجموع آياتى است كه پيرامون شفاعت در سوره بقره آمده است، در كدام يك از اين آيهها از ممنوعيت شفاعت مردگان سخن مىگويد؟
1. آيه نخست مىگويد شفاعت شافعان به اذن خداست.
2. آيه دوم، نفى شفاعتى است كه بنىاسرائيل، ادعا مىكردند، زيرا ابتداى آيه خطاب به آنهاست وَ اتَّقُوا يَوْماً لاٰ تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً .
3. آيه سوم نيز شفاعت بدون اذن را نفى مىكند و مربوط به شفاعتى است كه امت يهود معتقد بودند.