50خوش‌خلقى و لبخند و تبسم از ويژگيهاى بارز نبى اكرم اسلام (ص) است. قرآن مى‌فرمايد: (وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ) 1
خوش‌رويى و تبسم سبب شادى بخشيدن به ديگران و زدودن غم و اندوه از دل و رويشان مى‌باشد. اين كار پاداشى بس عظيم نزد خداى مهربان دارد. چنانچه صادق آل عبا (ع) مى‌فرمايد:
مَنْ اخَذَ مِنْ وَجْهِ اخيهِ الْمُؤمن قَذاةً كَتَبَ اللهُ لَهُ عَشْرَ حَسَناتٍ 2
كسى كه از چهرۀ برادر دينى‌اش رنج و اندوهى را بزدايد خداوند به پاداش آن، ده حسنه در نامۀ اعمالش مى‌نويسد.
و حضرتش در جاى ديگر مى‌فرمايد:
ايُّما مُسْلمٍ لَقِىَ مُسْلِماً فَسَّرَهُ سَرَّهُ اللهُ عَزّ وَ جَلّ 3
هر مسلمانى كه با مسلمانى ديدار كند و در برخورد، او را شادمان سازد، خداى متعال نيز او را خوشحال و مسرور خواهد ساخت.
خوش‌گويى هم در همين جايگاه است كه در برخورد با ديگران زبانى نرم و شيرين و ملاطفت آميز داشته باشيم نه اين كه با زبانى گزنده و تلخ و رويى عبوس و چهره‌اى درهم با مردم مواجه شويم. در اين باره امير المؤمنين(ع) مى‌فرمايد:
اجْمِلُوا فى الخِطاب تَسْمَعُوا جَميلَ الْجَواب