40كسى كه مسافر باايمانى را يارى رساند، خداوند گرفتارى‌اش را برطرف سازد و در دنيا و آخرت او را در پناه خود گيرد و از غم و اندوه گران‌بار قيامت كه مردمان را به هراس مى‌افكند، رهايى بخشد. ¹

خدمت‌كردن به ديگران در سفر، به‌ويژه در سفر حج، مايۀ افتخار و نشانه بزرگوارى است. رسول خدا(ص) مى‌فرمايد: «

سَيِّد القَومِ خادِمُهُم فى السَّفرِ». ²بنابراين همسفران، بايد از كمك كردن و خدمت به يكديگر دريغ نورزند.

درباره زندگانى امام زين‌العابدين(ع) آورده‌اند كه آن حضرت با گروه‌هاى ناشناس به حج مى‌رفت و با آنان شرط مى‌كرد كه از خدمتگزاران آنها باشد. نقل شده است كه آن حضرت با گروهى همسفر و راهى حج شد و به آنان خدمت مى‌كرد. در خلال سفر، يكى از افرادِ گروه او را شناخت و سراسيمه به همراهان گفت: «مى‌دانيد اين آقا كيست؟» گفتند: «نه». گفت: «او على‌بن‌الحسين(ع) است». آنها با شنيدن اين سخن از جاى برخاستند و بر دست و پاى آن حضرت بوسه زدند و گفتند:

اى فرزند رسول خدا، آيا مى‌خواستيد ما را به دوزخ افكنيد! اگر از دست و زبان ما خطايى سر مى‌زد، براى هميشه هلاك مى‌شديم؛ چرا خود را معرفى نكرديد؟