29پشتيبانى نماييد كه من آنچه را رسول خدا به من سپرده و خدا به او سپرده بود، به آنها مى‌سپارم و آن چيز مخلوق خدا و راز پنهان خدا و دينى است كه او براى خود پسنديده است».
پس، خدا براى آنها از جانب على واجب ساخت، آنچه را على از جانب پيامبر(ص) واجب ساخت [و آن شنيدن و فرمانبرى و پشتيبانى امت است از ايشان] و هيچ‌يك از آن دو، بر ديگرى برترى نداشت، جز به واسطه بزرگسالى‌اش [كه مخصوص امام‌حسن(ع) بود] و چون امام حسين(ع) به محضر امام حسن(ع) مى‌آمد، در آن مجلس سخن نمى‌گفت تا برمى‌خاست .
سپس وفات امام حسن(ع) فرا رسيد و او آن سپرده را به امام حسين(ع) تسليم نمود. سپس وفات امام حسين(ع) فرا رسيد. آن حضرت، دختر بزرگ‌ترش فاطمه بنت‌الحسين(عليهماالسلام) را طلبيد و مكتوبى پيچيده و وصيتى آشكار به او سپرد و على بن الحسين(عليهماالسلام) بيماريى از نظر معده داشت كه در حال احتضارش مى‌ديدند. پس فاطمه آن مكتوب را به على بن الحسين(عليهماالسلام) داد. سپس، به خدا آن مكتوب به ما رسيد. 1
در سال دهم هجرى قمرى، صحراى با عظمت و مقدس عرفات، شاهد آخرين حج پيامبر(ص) (حَجةالوداع) بود كه يكى از حوادث مهم در تاريخ اسلام است. خطبۀ مهم و تعيين‌كننده آن حضرت كه به حق، آن را «منشور حقوق بين‌الملل اسلامى» ناميدند، در تاريخ اسلام جايگاه بس ويژه‌اى دارد. مشروح خطبه طولانى پيامبر(ص) در تمامى منابع تاريخى