17نشست ودرسش را در زمينه‌هاى مختلف؛ از قبيل: تفسير، فقه وعقايد گسترش داد. لكن به خاطر كج سليقگى وانحرافى كه داشت درصدد مخالفت با عقايد رايج مسلمين برآمد وبا تمام مذاهب رايج در آن زمان به مخالفت برخاست. فتوا ونظرات اعتقادى وفقهى‌اش براى او مشكل‌ساز شد. در جواب نامه‌ها وسخنان خود اعتقاداتش را كه با عقايد عموم مسلمين سازگارى نداشت -از قبيل تجسيم، حرمت زيارت قبور اوليا، حرمت استغاثه به ارواح اولياى خدا، حرمت شفاعت، حرمت توسل و...- ابراز مى‌كرد.
وقتى افكار وعقايد او به علماى عصرش رسيد با او به مخالفت برخاسته واز نشر آن ممانعت كردند.
ابن كثير - يكى از شاگردان ابن تيميه - مى‌گويد:
در روز هفتم شعبان مجلسى در قصر حاكم دمشق برگزار شد. در آنجا همه متّفق شدند كه اگر ابن تيميه دست از افكار باطلش برندارد او را زندانى كنند، لذا با حضور قضات او را به قلعه‌اى در مصر فرستادند. شمس‌الدين عدنان با او به مباحثه پرداخت. در آن جلسه عقايد خود را ابراز نمود. به حكم قاضى او را چند روز در برجى زندان نموده وسپس او را به زندان معروفى به نام «جبّ» منتقل ساختند... 1
همچنين مى‌گويد:
در شب عيد فطر همان سال، امير سيف الدين سالار نائب مصر، قضات سه مذهب را با جماعتى از فقها دعوت نمود، به پيشنهاد آنان