33و از قرآن، آنچه شفا ورحمت است براى مؤمنان، نازل مى‌كنيم؛ وستمگران را جز خسران [و زيان] نمى‌افزايد.

مطابق اين آيه، قرآن كتاب معنوى است كه باعث شفاى امراض روحى و روانى مى‌باشد.

ج) آرامش دل

خداوند سبحان مى‌فرمايد: أَلاٰ بِذِكْرِ اللّٰهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ «آگاه باشيد، تنها با ياد خدا دل‌ها آرامش مى‌يابد». (رعد: 28)

از اين آيه استفاده مى‌شود كه قرآن كتابى معنوى است كه باعث آرامش دل‌ها مى‌گردد.

د) گناه، سبب گسترش فساد

خداوند متعال مى‌فرمايد:

ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا كَسَبَتْ أَيْدِي النّٰاسِ (روم: 41)

فساد، در خشكى ودريا به خاطر كارهايى كه مردم انجام داده‌اند آشكار شده است.

مطابق اين آيه، گناه كه امرى غير مادى است موجب به‌هم‌خوردن نظم در جهاتى مى‌گردد.

ه) كفر، سبب لعن الهى

خداوند سبحان مى‌فرمايد: وَ لٰكِنْ لَعَنَهُمُ اللّٰهُ بِكُفْرِهِمْ؛ «ولى خداوند، آنها را به‌خاطر كفرشان، از رحمت خود دور ساخته است». (نساء: 46)

مطابق اين آيه، كفر كه امرى غير مادى است موجب لعن و دورى از خداوند متعال مى‌گردد.