27كرد و آنان غذاى خود را به او بخشيدند و در روز سوم نيز اسيرى تقاضاى غذا كرد و آنان غذاى خود را به او دادند و بدين‌صورت، آنان سه روز روزه گرفتند، درحالى‌كه افطار خود را در راه خدا دادند و سوره دهر، به ويژه آيات زير در شأن آنان نازل شد:
وَ يُطْعِمُونَ الطَّعٰامَ عَلىٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً* إِنَّمٰا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللّٰهِ لاٰ نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزٰاءً وَ لاٰ شُكُوراً (انسان: 8 و 9)
و غذاى [خود] را با اينكه به آن علاقه [و نياز] دارند، به مستمند و يتيم و اسير مى‌دهند. [و مى‌گويند:] ما شما را براى خدا اطعام مى‌كنيم و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم.
نزول اين آيات، افتخارى ديگر براى اهل بيت و حضرت فاطمه(عليها السلام) بود. 1
البته برخى مفسران تمام سوره را درباره اين ماجرا مى‌دانند 2 و برخى گفته‌اند تعداد ديگرى از آيات، از جمله آيات 5 تا 22 سوره انسان؛ يعنى از إِنَّ الْأَبْرٰارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كٰانَ مِزٰاجُهٰا كٰافُوراً ؛ «به يقين ابرار [و نيكان] از جامى مى‌نوشند كه با عطر خوشى آميخته