20البته به تناسب معناى لغوى فاطمه، روايات مختلفى در دست است كه بر معانى ديگرى نيز دلالت مى‌كند؛ از جمله آنكه به ايشان فاطمه گفته‌اند چون ديگران از رسيدن به معرفت ايشان دورند و توان شناخت ايشان را ندارند. ¹ يا بدان سبب به ايشان فاطمه گفته‌اند كه او از شرك و بت‌پرستى جدا و بريده بوده يا خداوند او را از شرك بريده است. ²

همچنين براساس روايتى از امام باقر(ع)، به ايشان فاطمه گفته‌اند، چون خداوند ايشان را به سبب علمش از ديگران جدا و از ناپاكى‌هاى زنانه دور كرده است. ³ به هرحال، هر يك از اين معانى در نظر باشد، يك مفهوم مشترك را مى‌توان براى آنها در نظر گرفت كه آن حضرت از هر ناپاكى ظاهرى و باطنى، شرك و بت‌پرستى دور بود و چنان شخصيت ممتازى دارد كه شناخت واقعى ايشان براى ديگران آسان نيست.

البته براساس برخى روايات، پس از آنكه حضرت فاطمه(عليها السلام) ولادت يافت، رسول خدا(ص) نام ايشان را «منصوره» گذاشت. اما جبرئيل نازل شد و به