32معرفى، به چه كارى مكلّف شدند.

شيعيان مدعى شدند كه پيامبر خدا(ص) در روز غدير نظريه امامت را مطرح كرد. در اينجا امامت به همان معناى زعامت مسلمين است. «علامه عبدالحسين امينى» در كتاب عظيم «الغدير» به صورت مفصل به طرح و تحليل اين قضيه پرداخته است. هرچند در قرآن مفهوم ولايت در گزينه‌هاى مختلف بارها آمده بود، اما پس از اين واقعه، مفهوم «ولايت»، يكى از مهم‌ترين مسائل بحث‌برانگيز مسلمانان شد. در اينجا، «ولايت» به معناى شخص والى است كه بر زيردستان خود اشراف مستقيم دارد. يك رابطه نيز بر اساس لطف الهى و محبت و قرب است. «ولى» در اين معنا كسى است كه در كار ديگران تصرف بى‌واسطه مى‌كند و چون بيشترين نزديكى را با خداوند دارد، نماينده خداوند روى زمين است.

شيعه از لحاظ كلامى معتقد است ولايت معنوى حضرت علي(ع) يك مقام باطنى است و هيچ‌كس نمى‌تواند شخص ديگرى را به اين مقام منصوب كند. بنابراين، پيامبر اكرم(ص) در روز عيد غدير حضرت علي(ع) را به مقام ولايت معنوى منصوب نكرد، بلكه او را به مقام رياست امت، يعنى به مقام امامت و زعامت منصوب كرد؛ زيرا مناصب سياسى و اجتماعى نيازمند نصب هستند، نه ولايت باطنى. از اين زمان به بعد، منصب رياست سياسى و اجتماعى حضرت علي(ع) را به رسميت شناختند و به زعامت وى گردن نهادند؛ يعنى هنگامى كه مردم با امام علي(ع) بيعت مى‌كردند، سخن بر سر امامت و حكومت ظاهرى بود، نه ولايت معنوى.

در علم كلام، بحث بر سر اين نوع ولايت است؛ ولايتى كه در چارچوب امامت مطرح شد. متكلمين شيعه معتقدند كه نصب امام به