25اعتدال را پيش گرفته است. دين بنا دارد كه زن را در مسير زيبايى‌خواهى به‌گونه‌اى هدايت كند كه از حد اعتدال، خارج نشود؛ زيرا افراط و تفريط در امور فردى، اجتماعى، اخلاقى و سياسى، مانند ويروس خطرناكى است كه وقتى به جان بشر بيفتد، قدرت انديشه كردن را از او مى‌گيرد و موجب مى‌شود كه فرد رفتارهاى غيرمنطقى از خود نشان دهد؛ به تعبير حضرت‌على عليه السلام كه مى‌فرمايد:
فَكُلّ تَقصيرٍ به مُضرّ وَ كُلُّ افراطٍ لَه مُفسِد. 1
هرگونه افراط و تفريطى براى بشر زيان‌آور است و هرگونه زياده‌روى، بشر را به فساد مى‌كشاند.
معضل جدى جامعه ما در رابطه با زينت و آرايش، افراط در اين قضيه است، وگرنه كسانى كه در مسير اعتدال پيش مى‌روند و ضمن پرداختن به نيازهاى ديگر، به مسئله زيبايى هم، با رعايت حدود شرعى، توجه دارند، از نظر اسلام طرد نشده‌اند؛ بلكه فضيلت هم به
حساب مى‌آيد. خارج شدن از مسير اعتدال، فرومايگى است. آنچه زيبايى‌خواهى را تبديل به رذيله اخلاقى مى‌كند، توجه افراطى به آن است؛ چرا كه شأن انسان خردورز، دورى از افراط و تفريط است.