54خداوند در اين آيه شادى را به‌واسطه رسيدن رحمت الهى امر نموده و در آيه ديگر رسول خدا(ص) را مصداق رحمت الهى دانسته است و در شأن پيامبر(ص) مى‌فرمايد: (وَ مٰا أَرْسَلْنٰاكَ إِلاّٰ رَحْمَةً لِلْعٰالَمِينَ) ؛ «ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم». (انبياء: 107)
سيوطى در «درّ المنثور» از ابن عباس درباره اين آيه چنين نقل مى‌كند:
مقصود از فضل خدا علم، ومراد از رحمتش، وجود پيامبر(ص) است. 1
آلوسى نيز در ذيل آيه شريفه مى‌گويد: يكى از صفات مشهور پيامبر(ص) رحمت است. 2
با جمع بين اين دو آيه به اين نتيجه مى‌رسيم كه بايد در روزهايى كه متعلق به پيامبر اكرم(ص) است؛ مانند ميلاد ومبعث آن حضرت، با برپايى مراسم جشن، شادى نماييم. البته مى‌توان با همين ادلّه وملاك‌ها حكم برپايى مجالس بزرگداشت را به ساير اولياى الهى نيز تعميم داد.
برپايى مراسم از ديدگاه احاديث
با مراجعه به روايات نيز مى‌توان به مشروعيت چنين مجالسى پى‌برد:
1. مسلم در صحيحش از ابى قتاده نقل مى‌كند:
إنّ رسول الله(ص) سئل عن صوم يوم الإثنين فقال: ذلك يوم ولدت فيه وفيه أنزل عَليَّ. 3
همانا از رسول خدا(ص) در مورد علّت استحباب روزه روز دوشنبه