48

ب) لزوم تعظيم شعائر الهى

خداوند متعال مى‌فرمايد: (وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعٰائِرَ اللّٰهِ فَإِنَّهٰا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ) ؛ «و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانۀ تقواى دل‌هاست». (حج: 32)

كيفيت استدلال به اين آيه شريفه آن است كه شعائر، جمع شعيره به معناى نشانه است وشعائر خداوند به معناى نشانه‌هاى خداوند ودين اوست. لذا هر عملى كه مردم را به سوى خدا ودينش رهنمون و يادآورى كند، جزء شعائر الهى است كه يكى از آنها برپايى مراسم جشن مولودى براى انبيا واوصيا است كه در آن وقت مردم با ذكر فضايل وكمالات آن ولى، به خداوند متعال نزديك مى‌شوند.

ج) يادآورى ايام الله

خداوند متعال مى‌فرمايد: (وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيّٰامِ اللّٰهِ) ؛ «و ايام الله را به آنان ياد آور». (ابراهيم: 5)

مقصود از ايام خدا، ايام غلبه حق بر باطل وظهور حق است، كه ايام ولادت ولى خدا نيز يكى از مصاديق آن است؛ زيرا در روز ولادت پيامبر(ص)، مظهر حق به دنيا آمد تا بر باطل غلبه كند.

د) يادبود، مصداق مودت ذوي‌القربى

خداوند متعال مى‌فرمايد:

(قُلْ لاٰ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبىٰ) (شوري: 23)

بگو: من هيچ پاداشى از شما براى رسالتم درخواست نمى‌كنم جز

دوست‌داشتن نزديكانم [اهل بيتم].