21علم و قدرت الهى آن بزرگواران در موارد مناسب - به اذن الله - بروز و ظهور مى‌كرد كه مايه تربيت پيروان‌شان و اطمينان خاطر آنان مى‌شد و حجت و دليل آشكارى نيز بر حقانيت آن گراميان بود.
گاهى هم پيشوايان دين و دعوت‌گران به حق با انسان‌هاى ديرباور يا عنودى روبه‌رو مى‌شدند كه چيزى فراتر از گفتار و رفتار يعنى كرامت مى‌طلبيدند. در اين صورت، اولياى خدا به اذن حضرت حق، كرامت خويش را آشكار مى‌ساختند و برهان قاطع و انكارناپذيرى پيش چشم همگان مى‌نهادند. اين كرامت‌ها گاه مؤثر بود و جاهلى را از خواب غفلت و نادانى بيدار مى‌كرد و گاه نيز بر آهن سرد قلبشان كارگر نمى‌افتاد و به لجاجت خود ادامه مى‌دادند. البته در هر صورت، حجت تمام بود.
فلسفه كرامات معصومين عليهم السلام
يكى از آثار تخلف‌ناپذيرى كه در پرتو بندگى حق تعالى نصيب بندگان مخلص مى‌شود، تقرّب به خداوند و برخوردارى از مقام ولايت تكوينى است. در سايه چنين ولايتى، دارنده آن به اذن الهى از كرامت‌ها و معجزه‌هايى بهره‌مند مى‌شود. اين حقيقت، در حديثى كه در منابع معتبر شيعه و اهل سنت از قول رسول خدا(ص) نقل شده، به عنوان حديث قدسى آمده است. رسول خدا(ص) مى‌فرمايد: «خداوند متعال فرموده است: هر كه با ولى من دشمنى در پيش گيرد، با او اعلام جنگ مى‌كنم و بنده‌ام به چيزى همانند انجام واجبات به من تقرّب نجويد و او همواره با انجام مستحبات (افزون بر واجبات) چنان به من تقرب مى‌يابد