132سپاس خدايى را سزاست كه ما را ارشاد نمود هنگامى كه به خود ظلم نموديم، ارشاد كرد كه به نزد انبيا آمده و به آنان پناه ببريم و ما را دعوت كرد تا به آنان استغاثه كرده و از آنها كمك بخواهيم و به آنها توسل نموده و براى رسيدن به او به برگزيدگانش توجه كنيم، و به ما اذن داده تا با كسانى كه با وليّى از اوليائش به دشمنى پرداخته بجنگيم، و برگزيدگان از متقين را تعظيم نماييم...
و) سيد محمد بن سالم بن حفيظ
او كه عالم «حضر موت» و مفتى «تريم» بوده در تقريظ خود بر كتاب «نفس الرحمن» مى‌نويسد:
فقد أفاد وأجاد و أتى بالمراد و فوق المراد، و اوضح بافصح عبارة و الطف اشارة، مفصحاً عمّا لأولئك الأحباب من المقام الرفيع و الجاه الوسيع... 1
او فايده رسانده و خوب وارد بحث شده و مقصود خود را آورده بلكه بالاتر از آن عمل كرده و مطلب را با فصيح‌ترين عبارت و لطيف‌ترين اشاره واضح نموده است. در حالى كه كشف كننده است از آنچه براى آن محبوبان است از مقام رفيع و جاه وسيع...
ز) سيد محمّد مكى شنقيطى
او كه از علماى مالكى است در تقريظ خود بر كتاب «نفس الرحمن» مى‌نويسد: