48بيان مى‌كند. ¹

همچنين در تفسير القمى روايتى ذكر شده، كه اين آيه را دليل بر رجعت دانسته است:

عن أبي عبدالله(ع) قال: ما يَقولُ النَّاسُ فِي هَذِه الآيةِ (وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً) ،

قلتُ: يَقولُون إنَّه فِي القِيامَةِ. قَالَ: لَيسَ كَما يَقولُون. إنَّها فِي الرَّجعَةِ، أيَحشُرُ اللهُ فِي القِيامَةِ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوجاً وَيَدعُ الباقِينَ إنّما آيَةُ القِيامَةِ قولُهُ (وَ حَشَرْنٰاهُمْ فَلَمْ نُغٰادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً) . ²

امام صادق(ع) فرمود: مردم درباره اين آيه ( يَوْمَ نَحْشُرُ ...)؛ «روزى كه از هر امتى، گروهى را برمى‌انگيزيم» چه مى‌گويند؟ پاسخ دادم مى‌گويند اين آيه درباره قيامت است. حضرت فرمود: «آن‌گونه نيست كه مردم مى‌گويند. اين آيه درباره رجعت است. مگر خداوند در قيامت از هر امتى، عده‌اى را محشور مى‌كند و بقيه را مى‌گذارد و زنده نمى‌كند. همانا كه آيه مربوط به قيامت، آيه ( وَ حَشَرْنٰاهُمْ فَلَمْ نُغٰادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً ) است.

با توجه به دلالت آشكار آيه و به‌ويژه روايت تفسير قمى و قول كسانى كه آيه را مربوط به قيامت دانسته‌اند، روشن مى‌شود كه يكى از محكم‌ترين ادله رجعت، همين آيه است.