27دعاى حزقيل، آنها را زنده كرد. 1
«علامه طباطبايى» در «الميزان»، در تفسير آيه مذكور، روايتى از «احتجاج» بدين مضمون نقل مى‌كند كه امام‌صادق(ع) فرمود:
خداوند قومى را كه براى فرار از طاعون از ديار خود خارج شده بودند، زنده كرد. عده آنها بسيار بود. پس خداوند آنها را براى مدتى طولانى هلاك كرد؛ به‌طورى كه استخوان‌هاى آنان پوسيد، بدن‌هايشان متلاشى شد و خاك شدند. [در اين زمان] خداوند حزقيل را به رسالت مبعوث كرد و براى اينكه آفرينش خويش را به اين پيامبر نشان دهد، با دعاى حزقيل بدن‌هاى آنها را جمع كرد و ارواح آنها را به بدن‌هايشان برگرداند و تمام آنان با همان قيافه قبلى زنده شدند و تا مدت زيادى زنده ماندند. 2
«كلينى» و «عياشى» نيز همين معنا را روايت كرده‌اند. بنابراين زنده شدن اين گروه بعد از مرگ و رجوعشان به دنيا، بهترين گواه بر امكان رجعت در آخرالزمان است.