12براى نشان دادن تسليم محض خدا بودن، از واژه «وجه» استفاده شده است. وجه انسان در قبال خداوند، تمام وجود اوست؛ چون نقطه‌اى از وجود انسان از خدا پنهان نيست و با همه وجود در حضور اوست. ازاين‌رو منظور از ( أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّٰهِ ) ، تسليم كردن تمام هستى انسان مقابل خداوند است. با رسيدن به چنين مقامى، بلندترين قله‌هاى عرفان توحيدى فتح مى‌شود.

طبق نقل قرآن، حضرت ابراهيم و حضرت اسماعيل نيز پس از بناى كعبه، چنين تسليمى را از خداوند براى خود و فرزندانشان درخواست كردند:

( رَبَّنٰا وَ اجْعَلْنٰا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنٰا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ ) (بقره: 128)

پروردگارا، ما را تسليم خود قرار داده و از دودمان ما، امتى كه تسليم [فرمان] تو باشند به وجود آور.

در آيه‌اى ديگر و با تأكيد فراوان، تسليم به اين معنا، شرط اساسى ايمان قلمداد شده است:

(فَلاٰ وَ رَبِّكَ لاٰ يُؤْمِنُونَ حَتّٰى يُحَكِّمُوكَ فِيمٰا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاٰ يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّٰا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً) (نساء: 65)

به پروردگارت سوگند كه آنها ايمان نخواهند آورد مگر اينكه در اختلافات خود تو را به داورى طلبند و سپس از داورى تو، در دل خود احساس ناراحتى نكنند و كاملاً تسليم باشند.