38گرد آن طواف كنند. آنان در اندازه كعبه تغييراتى ايجاد كردند. ارتفاع كعبه را به نه متر رساندند و براى كعبه سقف ساختند و ناودانى چوبى نيز به آن افزودند.

همچنين، درِ غربى كعبه را بستند و درِ شرقى آن را نيز از سطح زمين بالاتر بردند تا همه نتوانند به آن وارد شوند. رسولخدا(ص) نيز در ساخت كعبه به قريش كمك كرد. ايشان براى ساخت كعبه سنگ مى‌آورد. وقتى ساخت كعبه به پايان رسيد، زمان گذاردن حجرالاسود در جايگاهش شد. بر سر اين مسئله، ميان قريشى‌ها اختلاف و جنگ درگرفت. هر قبيله‌اى دوست داشت، اين شرف را به نام خود ثبت كند. سرانجام تصميم گرفتند، منتظر بمانند و نخستين فردى كه نزد آنان مى‌آيد، ميان آنها داورى كند. از قضا پيامبر(ص) وارد شد. آن حضرت سنگ را در عباى خويش قرار داد و به هر قبيله دستور داد گوشه‌اى از آن را بگيرند و سنگ را بلند كنند. سپس با دستان خويش حجرالاسود را در جاى خود قرار داد و با اين داورى خردمندانه، به درگيرى و اختلافى پايان داد كه نزديك بود وحدت مردم را از بين ببرد و جان انسان‌هاى بسيارى را نيز قربانى كند.

3. ساخت كعبه به دست عبدالله بن زبير

در سال 64ه.ق (683م)، يزيد سپاهى را به فرماندهى حصين بن نمير به مكه روانه كرد تا به جنگ با عبدالله بن زبير برود. اين سپاه، مكه را محاصره و با منجنيق به آن حمله كرد. در اين حمله سنگ‌هاى منجنيق به كعبه برخورد كرد و بر اثر آن كعبه آتش گرفت و ديوارهاى آن سست شد. پس از 27 روز و با مردن يزيد، اين سپاه به محاصره مكه پايان داد و به شام بازگشت. بنابراين، عبدالله بن زبير همچنان حاكم مكه ماند. وى تصميم گرفت كعبه را به سبك حضرت ابراهيم(ع) بازسازى كند. دليل