20پس از بعثت رسول گرامى اسلام(ص)، تغييراتى بزرگ در مكه صورت گرفت. آن حضرت، مردم را به بندگى خدا و ترك بت‌پرستى دعوت كرد، ولى آنان رسول‌خدا(ص) و پيروانش را آزار دادند. از اين‌رو، پيامبر(ص) پيروانش را به هجرت به حبشه امر كرد. با اين تصميم، مشركان مكه فشار خود بر رسولخدا(ص)، بنى‌هاشم و بنى‌مطلب را بيشتر كردند، حتى آنان را سه سال در «شعب (دره) ابى‌طالب»، در محاصره اقتصادى قرار دادند. رسولخدا(ص) و يارانش در اين دره، به دليل نبود غذا حتى از برگ درختان نيز خوردند.

پس از پايان محاصره، دو تن از مهم‌ترين پشتيبانان و ياوران رسولخدا(ص)، يعنى «حضرت خديجه»، همسر ايشان و عمويش، «حضرت ابوطالب» ديده از جهان فروبستند و پيامبر را بسيار اندوهگين ساختند. ¹ پس از اين رويداد، آزار و اذيت قريشيان بر پيامبر و يارانش شدت گرفت. از اين‌رو، پيامبرخدا(ص) كوشيد مكان ديگرى را در بيرون از مكه براى دعوت خود بيابد. «طائف» براى قريشى‌ها و بزرگانشان مركزى مهم به شمار مى‌رفت.

بنابراين، پيامبر براى دعوت مردم به دين اسلام، به سوى طائف رفت، ولى مردم اين شهر به دعوت پيامبر(ص) پاسخ منفى دادند. آنها به جاى گرويدن به دين اسلام، بردگان خود را بر پيامبر شوراندند و حضرت محمد(ص) به دليل آزار فراوان آنها به مكه بازگشت.

پس از آن، پيامبر(ص) تصميم گرفت قبيله‌هايى را كه هر ساله براى حج به مكه مى‌آمدند، به دين اسلام دعوت كند. در سال 621 ميلادى،