46 جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنٰا مٰا خَلَقْتَ هٰذٰا بٰاطِلاً سُبْحٰانَكَ فَقِنٰا عَذٰابَ النّٰارِ* رَبَّنٰا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النّٰارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ مٰا لِلظّٰالِمِينَ مِنْ أَنْصٰارٍ* رَبَّنٰا إِنَّنٰا سَمِعْنٰا مُنٰادِياً يُنٰادِي لِلْإِيمٰانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنّٰا رَبَّنٰا فَاغْفِرْ لَنٰا ذُنُوبَنٰا وَ كَفِّرْ عَنّٰا سَيِّئٰاتِنٰا وَ تَوَفَّنٰا مَعَ الْأَبْرٰارِ (آل عمران: 190 - 193)

مسلماً در آفرينش آسمان‌ها وزمين، وآمد ورفت شب وروز، نشانه‌هاى (روشنى) براى خردمندان است. همان‌ها كه خدا را در حال ايستاده ونشسته، وآن‌گاه كه بر پهلو خوابيده‌اند، ياد مى‌كنند؛ ودر اسرار آفرينش آسمان‌ها وزمين مى‌انديشند؛ (و مى‌گويند:) بارالها! اينها را بيهوده نيافريده‌اى! منزهى تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار! پروردگارا! هر كه را تو (به‌خاطر اعمالش،) به آتش افكنى، او را خوار ورسوا ساخته‌اى! وبراى افراد ستمگر، هيچ ياورى نيست! پروردگارا! ما صداى منادى (تو) را شنيديم كه به ايمان دعوت مى‌كرد كه: به پروردگار خود، ايمان بياوريد! وما ايمان آورديم؛ پروردگارا! گناهان ما را ببخش! وبدى‌هاى ما را بپوشان! وما را با نيكان (و در مسير آنها) بميران!

در اين آيات ايمان، وسيله براى طلب و درخواست مغفرت و پوشش گناهان و وفاتِ همراهِ با نيكان، قرار گرفته شده است.

و نيز در قرآن كريم آمده است:

إِنَّهُ كٰانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبٰادِي يَقُولُونَ رَبَّنٰا آمَنّٰا فَاغْفِرْ لَنٰا وَ ارْحَمْنٰا (مؤمنون: 109)

گروهى از بندگانم مى‌گفتند: پروردگارا! ما ايمان آورديم؛ ما را ببخش وبر ما رحم كن.