48گفت: «خوشا به حال كسانى چون تو اى فرزند ابوطالب! خداى بزرگ در برابر فرشتگان به تو مباهات مى‌كند». آن‌گاه خداوند عزّوجلّ اين آيه را نازل كرد:
(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ اللهُ رَؤُفٌ بِالْعِباد) (بقره:207)
بعضى از مردم [با ايمان و فداكار همچون على(ع) در «ليلة المبيت» به هنگام خفتن در جايگاه پيامبر(ص)] جان خود را به‌خاطر خشنودى خدا مى‌فروشند و خدا نسبت به همۀ بندگان مهربان است.
به روايت «اسكافى» همه مفسران گفته‌اند كه اين آيه درباره على(ع) نازل شد، هنگامى كه در شب هجرت در بستر پيغمبر(ص) خوابيد. 1
آورده‌اند: «معاويه» صد هزار درهم به «سمرة بن جندب» 2 داد تا حديثى در اين‌باره وضع كند كه آيه (وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِ اللّٰهِ) در شأن ابن‌ملجم -عليه اللّعنة - و آيه (وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيٰاةِ الدُّنْيٰا وَ يُشْهِدُ اللّٰهَ عَلىٰ مٰا فِي قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصٰامِ وَ إِذٰا تَوَلّٰى سَعىٰ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهٰا وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّٰهُ لاٰ يُحِبُّ الْفَسٰادَ) 3؛ در شأن على بن ابى‌طالب نازل شده است!