39بيان نكرده بود!» 1
«خباب» مى‌گويد: «اين ماجرا نوزده روز پيش از وفات پيامبر روى داد». 2
اين احاديث فضايل بى‌مانند مولاى متقيان را در بردارند و بنابر اعتراف عمر، نمونه‌اى از آنها در آل خطاب و ديگران يافت نمى‌شود!
على بن ابى‌طالب(ع) از نظر معنوى به اندازه‌اى در پيشگاه الهى مقرب بود كه پيوسته خداوند به او عنايت و لطف مى‌كرد و ملائكه آسمان‌ها مانند «جبرئيل» و «ميكائيل» در اوضاع ويژه و در مشكلات و جنگ‌ها، در كنار آن حضرت قرار مى‌گرفتند و بسى يارى‌اش مى‌كردند.
اين آيه قرآن مجيد كه به صراحت مى‌گويد: «خداوند شما را به سه هزار ملك در جنگ بدر كمك كرد» 3، درباره على(ع) نازل شده است. آنان در كنار مولاى متقيان بر دشمنان مى‌تاختند. 4
شجاعت على(ع) در جنگ «احد» شگفتى ملائكه را برانگيخت و جبرئيل در آسمان بانگ زد:
«لا فَتى إِلّا عَلِيٌّ، لا سَيْفَ إِلّا ذُوالْفَقار»؛ «جوانمردى جز على و شمشيرى جز ذوالفقار نيست» و به نمايندگى آنان بر پيامبر خدا(ص) فرود آمد، و از جوانمردى و ايثار و فداكارى آن حضرت سپاس‌گزارى كرد. رسول‌گرامى اسلام فرمودند: «او از من و من از اويم». جبرئيل فرمود: «من هم از شمايم» و با اين سخن علاقه و ارادت بسيارش را به على(ع) اظهار كرد. 5
او در شب هجرت رسول‌خدا(ص)، (ليلة المبيت) به جاى ايشان در بستر خوابيد و چهل نفر از اوباش قريش كه مى‌خواستند پيامبر را بكشند، به على حمله كردند. آن بزرگوار جان خود را با «رضاى الهى» معامله كرد و آيه 207 سوره «بقره» درباره‌اش