16ابن كثير درباره كمك‌خواهى عمر از استاندارانش مى‌گويد:

وقد روينا انّ عمر عسّ المدينة ذات ليلة عام الرمادة فلم يجد احداً يضحك و لا يتحدث الناس في منازلهم علي العادة، ولم ير سائلا يسأل، فسأل عن سبب ذلك فقيل له: يا اميرالمؤمنين! انّ السؤّال سألوا فلم يعطوا فقطعوا السؤال، و الناس في همّ و ضيق، فهم لايتحدثون و لايضحكون. فكتب عمر الي ابي موسي بالبصرة: ان ياغوثاه لأمة محمّد [(ص)]، و كتب الي عمرو بن العاص بمصر ان ياغوثاه لأمة محمد [(ص)]، فبعث اليه كل واحد منهما بقافلة عظيمة تحمل البرّ و سائر الأطعمات، و وصلت ميرة عمرو في البحر الي جدّة و من جدّة الي مكه. و هذا الأثر جيّد الإسناد. ¹

بر ما روايت شده كه شبى عمر در سال قحطى به كوچه‌هاى مدينه گذر مى‌كرد و هيچ كس را خندان نديد و مردم به رسم عادت در منزل‌هايشان سخن نمى‌گفتند، و فقيرى را نديد كه درخواست كمك كند. از علت آن سؤال كرد؟ به او گفتند: اى اميرمؤمنان! نيازمندان خيلى تقاضاى كمك از مردم كردند، ولى به كسى چيزى داده نشد و لذا دست از كمك‌خواهى برداشتند، و مردم در گرفتارى و مضيقه به سر مى‌برند و لذا با هم سخن نمى‌گويند و نمى‌خندند. عمر به ابوموسى در بصره نوشت: پناه به تو براى