26 اَلْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ؛ «مشركان ناپاكند» (توبه: 28)، اگر يكى از پدران يا مادران پيامبر(ص) بى‌ايمان و مشرك بود، حضرت رسول(ص) نمى‌توانست همۀ آنها را به گونۀ فراگير به طهارت و پاكى توصيف كند. پس پيامبر(ص) كه معصوم و مبرا از هر خطا و اشتباهى است، خود تأييدكنندۀ ايمان پدران و مادران گرامى‌اش تا حضرت آدم و حوا بوده و از شائبۀ آلودگى به كبر مبرا مى‌سازد.

اين اعتقاد شيعه به قدرى مشهور و آشكار است كه شخصيتى مانند فخر رازى اين را از ضروريات مذهب شيعه برشمرده و در تفسيرش چنين آورده است: «شيعه مى‌گويد: بى‌ترديد حتى يكى از پدران پيامبر(ص) و اجدادش كافر نبوده‌اند». ¹

علماى شيعه به آيات و روايات متعددى براى اثبات اين مطلب تمسّك كرده‌اند، كه افزون بر دو مورد مذكور، رواياتى است كه در آنها تأكيد شده است خداوند حمل پيامبر(ص) را در بهترين رحم قرار

داده ² و آن را از آتش جهنم دور داشته ³ است. با توجه