7
ديباچه
انسان موجودى اجتماعى است و تداوم زندگى سعادتمندانه او در پرتو پيوندى مودت‌آميز همراه با تفاهم و احترام متقابل با همنوعانش امكان‌پذير است. او ناگزير است در تعامل با ديگران رفتارى را برگزيند كه انتظار انجام آن را از ديگران دارد.
اگر مايل است ديگران با او خوشرفتارى كنند، آبرويش و اسرارش را حفظ كنند، از بدى‌هاى او چشم بپوشند، با او صادق باشند، غيبتش را نكنند، به او تهمت نزنند و... خود نيز مى‌بايد انتظار ديگران را در اين زمينه برآورد؛ چراكه در روايات اشاره شده است:
«أحِبُّوا لِلنّاسِ ما تُحِبّون لأِنفُسِكُم» ؛ «آنچه را براى خود مى‌پسنديد براى ديگران نيز بپسنديد».
زبان يكى از ابزارهايى است كه خداوند در اختيار بشر قرار داده و در زندگى اجتماعى او بسيار تأثيرگذار است.