38را آورده است. 1
اين قرائن لغوى به علاوه گزارش منابع روايى و تاريخى، ما را به اين واقعيت راهنمايى مى‌كند كه خيزران، لقبى است كه به دليل وجود بركات روحى و معنوى اين بانو به ايشان اعطا شده و در اثر كثرت استفاده از اين وصف، به خيزران معروف شده است.
علاوه بر منابع لغوى، در نوشتار مورخان و محدثان شيعه و اهل سنّت به وجه تسميه و پيشينه اين نام مبارك توجه شده كه به چند مورد اشاره مى‌شود.
در منابع تاريخى آمده است كه هشام بن عبدالملك - از حاكمان بنى‌اميه - در موسم حجّ، به جهت كثرت جمعيت نتوانست استلام حجر كند. بنابراين در گوشه‌اى نشست و به اتفاق همراهان به خيل جمعيت نگاه مى‌كرد. ناگاه مشاهده كرد امام سجاد عليه السلام با كمال وقار در حال طواف است. هنگامى كه به محل استلام حجر رسيد، مردم براى ايشان راه باز مى‌كنند. در اين هنگام يكى از همراهان او كه ظاهراً از اميران نواحى اطراف دمشق بود و امام را نمى‌شناخت، با تعجّب از