9
ديباچه
الحمدلله رب العالمين و صلى الله على محمد و آله الطاهرين
همواره هدايت و لطف الهى از آغاز آفرينش شامل حال بشر بوده است؛ به‌گونه‌اى كه خداوند افزون بر بهره‌مندكردن انسان از عقل، كه رسولى درونى است، انسان را از نعمت پيامبران نيز بهره‌مند ساخت. ازاين‌رو مى‌فرمايد: (إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاّٰ خَلاٰ فِيهٰا نَذِيرٌ) ؛ «هر امتى در گذشته، انذاركننده‌اى داشته است». (فاطر:24)
و اين بدان جهت بود كه بشر را بر خدا حجت نباشد. ازاين‌رو مى‌فرمايد: (لِئَلاّٰ يَكُونَ لِلنّٰاسِ عَلَى اللّٰهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ) ؛ «تا بعد از [آمدن] اين پيامبران، حجتى براى مردم بر خدا باقى نماند». (نساء: 165)
اين هدايت و لطف الهى نسبت به بشريت با خاتم پيامبران(ص) به كمال رسيد و خداوند دين و آيينش را جهانى و جاودانه ساخت و معجزه پيامبرش را قرآن قرار داد و خود، مصونيت آن را از هرگونه تغيير، تحريف و دستبرد تضمين كرد و فرمود: (إِنّٰا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنّٰا لَهُ لَحٰافِظُونَ) ؛ «ما قرآن را نازل كرديم و ما به‌طور قطع آن را حفظ مى‌كنيم». (حجر:9)