28امام باطل است. كاربردهاى قرآنى واژه امام اين مطلب را ثابت مى كنند.
واژه «امام» در هفت آيه از آيات قرآن به صورت مفرد (إمام) 1 و در پنج آيه به صورت جمع (أئمّه) 2 به كار رفته است. 3 اين آيات را مى توان به دو دسته تقسيم كرد:
1. آياتى كه واژه امام در مصداق غير بشرى آن به كار رفته است.
2. آياتى كه واژه امام بر مصداق بشرى آن تطبيق مى كند. اين دسته نيز بر دو قسم است:
الف) مقصود از امام، پيشواى حق و صالح است.
ب) مقصود از امام، پيشواى باطل و ناصالح است.
«تفليسى» كاربردهاى قرآنى واژه امام را در پنج معنا بيان مىكند كه عبارتاند از: «پيشرو»، «نامه»، «لوح محفوظ»، «توريه»، «راه روشن و پيدا». 4
معناى اصطلاحى امام و امامت
هر يك از متكلمان شيعه و اهل سنت با توجه به دريافتى كه از مسئله امامت دارند، تعريفى را ارائه كردهاند. در اينجا به چند تعريف از متكلمان هر دو فرقه اسلامى اشاره مى كنيم: