53 وَاَقْبِلْ الَيْنٰا بِوَجْهِكَ الْكَريٖمِ، وَاقْبَلْ تَقَرُّبَنٰا الَيْكَ، وَانْظُرْ الَيْنٰا نَظْرَةً رَحيٖمَةً، نَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرٰامَةَ عِنْدَكَ، ثُمَّ لاٰ تَصْرِفْهٰا عَنّٰا بِجُودِكَ، وَاسْقِنٰا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ بِكَاْسِهِ وَبِيَدِهِ، رَيّاً رَوِيّاً هَنيٖئاً سٰائِغاً لاٰ ظَمَاَ بَعْدَهُ، يٰا ارْحَمَ الرّٰاحِميٖنَ.

پس نماز زيارت بجا مى‌آورى به نحوى كه گذشت و دعا مى‌كنى به آنچه خواهى، كه به اجابت خواهد رسيد، ان شاء اللّٰه.

دعاى توسّل

حاجت ها را بايد از خداوند خواست، امّا براى بر آورده شدن آنها بايد كسانى را كه مقرّب درگاه خدايند، وسيله قرار داد، و خدا را به حقّ و مقام و منزلت آنان قسم داد، و آنان را شفيع ساخت. اين كار «توسّل» نام دارد. مرحوم علامۀ مجلسى نقل مى‌فرمايد: دعاى توسل