45
موارد مُجاز حكم به شرك و كفر:
عبادت‌ها و يا باورها و اعتقاداتى كه موجب شرك و كفر مى‌شوند، عبارت‌اند از:
1 . كسى كه ديگرى را در تمام صفات، با خدا مساوى و برابر بداند و يا خود او را خدا بپندارد. چنين شخصى كافر و مشرك مى‌شود؛ مانند آنان كه حضرت مسيح و مادرش را خدا خواندند و نيز مانند «سبائيه» كه اميرالمؤمنين، على عليه السلام را خدا مى‌خواندند و مانند «دُروزيان» كه سركردۀ آنان (دروز) يكى از خلفاى علوى در مصر را داراى صفات خدا مى‌دانستند.
2 . كسى كه اديان الهى يا يكى از پيامبران خدا را تكذيب كند كافر است، هر چند معتقد به توحيد باشد و هر چند بت‌پرستى نكند، بلكه اگر بر دينى كه منسوخ شده باقى ماند باز كافر خواهد بود.
3 . بر بت سجده كردن، ذبح قربانى براى بت‌ها يا براى هر چيزى كه خداى تعالى به آن اجازه نداده، هنگام ذبح و نحر، به جاى نام خدا، نام بت بر زبان آوردن، خون قربانى را براى احترام و تعظيم بت بر بدن او ريختن، اعتقاد به اين‌كه بت مدبّر و داراى اختيار است و... تمام اين‌ها كفر و شرك است؛ حال معتقد به وجود خداى ديگرى غير از بت باشد يا نباشد.
اما مسلمانِ معتقد به وجود خدا و برىء از موارد سه‌گانۀ