27وجود دارد.
مجاز دو قسم است: «مجاز در كلمه» و «مجاز در اسناد»، كه به نمونه‌هايى از آن‌ها اشاره مى‌شود:
الف: مجاز در كلمه مانند:
1 . يَدُ اللّٰهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ؛ «دست خدا بالاى همۀ دست‌ها است.» (فتح : 10).
2 . اَلرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوىٰ (طه : 5).
3 . aوَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنٰا... (هود : 37 ، مومنون: 27).
4 . وَ لِتُصْنَعَ عَلىٰ عَيْنِي... (طه: 39).
5 . وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنٰا... (طور: 48).
6 . وَ لَوْ تَرىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلىٰ رَبِّهِمْ ... (انعام: 30).
7 . ...يٰا حَسْرَتىٰ عَلىٰ مٰا فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللّٰهِ ... (الزمر: 56).
8 . كُلُّ شَيْءٍ هٰالِكٌ إِلاّٰ وَجْهَهُ ... (قصص: 88).
و موارد بسيار ديگر كه بيان همۀ آن‌ها از حوصلۀ اين مختصر بيرون است. در هر صورت، استعمال لفظ در معناى مجازى، همراه با قرينۀ عقليه، لفظيّه، حاليّه و مانند آن، در كلام عرب، به ويژه در قرآن و احاديث فراوان ديده مى‌شود كه نمونه‌اى از آن را در آيات فوق ملاحظه كرديد كه مراد از تمام موارد ياد شده معناى مجازى آن‌ها