291
5. شرايط امام جماعت؛ موارد اختلافى
اماميه؛ 1. ايمان (شيعه اثنى عشرى بودن) 2. عدالت 3. طهارت مولد (ولدالزنا نبودن) 4. بلوغ. اين موارد از شرايط ديگر نزد اماميه است.
مذاهب چهارگانه؛ از ميان شرايط چهارگانه‌اى كه اماميه براى امام جماعت مطرح كرده‌اند: 1. اهل سنت به جاى «ايمان»، اسلام را شرط دانسته‌اند 2. «طهارت مولد» را هيچ يك از مذاهب اهل سنت شرط نمى‌دانند 3. در مورد «عدالت»، حنفيه و شافعيه معتقدند امامت «فاسق» براى عادل صحيح است ولى مكروه مى‌باشد و براى فاسق ديگر جايز است. و مالكيه مطلقاً امامت فاسق را مكروه شمرده‌اند و امّا حنبليه امامت فاسق را نادرست مى‌دانند ولى امامت فاسق در نماز جمعه و عيد را مجاز مى‌شمرند. 4. «بلوغ» را به جز شافعيه ساير مذاهب شرط مى‌دانند ولى شافعيه اقتداى بالغ به صبى را در غير نمازجمعه صحيح شمرده‌اند. 1يادآورى:
به نظر مى‌رسد حنبليه كه عدالت را در نماز جماعت شرط مى‌دانند و در جمعه شرط نشمرده‌اند، بر اساس محيط اجتماعى و واقعيت‌هاى عينى بوده است؛ زيرا بسيارى از امامان جمعه، از واليان و حاكمان فاسق بوده‌اند.
6. اقتدا به مخالف در مذهب يا اجتهاد
اماميه، حنفيه و شافعيه؛ اقتدا در صورتى صحيح است كه مأموم نماز امام را صحيح بداند. پس اگر مأموم نماز امام را باطل بداند، اقتدا باطل است.
حنبليه و مالكيه؛ مسأله دو صورت دارد: 1. اگر شرط صحت، خودِ نماز است؛ همين