134
مستحبات و مكروهات وضو
1. معناى سنت‌ها و مستحبات وضو
اماميه؛ در نظر اماميه، مستحب، سنت و مندوب مترادف‌اند و در نتيجه، مستحبات و مندوباتِ وضو، سنت‌هاى آن هم شمرده مى‌شود. ولى ترك سنت و مستحب، مكروه به حساب نمى‌آيد.
حنبليه؛ سنت، مندوب و مستحب الفاظ مترادف‌اند و به كارى مى‌گويند كه انجامش داراى ثواب است ولى ترك آن عقوبت ندارد. گرچه سنت به «مؤكد» و «غير مؤكد» تقسيم مى‌شود. ترك سنّتِ مؤكّد مكروه است ولى ترك غير مؤكد مكروه نيست.
حنفيه؛ سنت به مؤكد و غير مؤكد تقسيم مى‌شود؛ سنت مؤكد، آن واجبى است كه نسبت به فرض اهميّت كمترى دارد و فرض عملى است؛ يعنى در عمل با آن معاملۀ فرض مى‌شود و ترك آن گناه دارد و عقوبت آن محروميّت از شفاعت است، اما سنت غير مؤكد همان مستحب و مندوب است و ترك آن عقاب ندارد.
شافعيه؛ سنت، مندوب و مستحب و تطوّع الفاظ مترادف‌اند و به امورى مى‌گويند كه مطلوب است و ثواب دارد. سنت تقسيم مى‌شود به «سنت عينى» و «سنت كفايى»؛ سنت كفايى مانند تسميه (بسم اللّٰه گفتن) در صورتى كه گروهى مشغول خوردن غذا مى‌باشند.
مالكيه؛ سنت و مندوب فرق دارد؛ سنت را شارع طلب كرده و بر آن تأكيد ورزيده است در حالى كه دليلى بر وجوب آن نيست امّا مندوب را شارع خواسته ليكن بر آن تأكيد نكرده است.
يادآورى:
به نظر اهل سنت، چون ترك سنت، حرمان از ثواب را در پى دارد، شايسته نيست سبك