20و قضاعى در شهاب الاخبار آورده است كه، هر كه از آن كشتى باز ايستد و دور شود غرق مى‌شود لاشك، كه به زمان طوفان نوح، خلاصى جز اهل سفينه نبود. همچنين در دور محمّد صلّى الله عليه و آله خلاصى از عقاب جز شيعه را نباشد.
حديث يازدهم:
قالَ رَسولُ اللّه صلّى الله عليه و آله:
يا عَلِيُّ! إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ غَفَرَ لَكَ وَ لِوُلْدِكَ وَ لأهْلِكَ وَ لِشِيعَتِكَ وَ لِمُحِبِّي شِيعَتِكَ فَأبْشِرْ فَإِنَّكَ الأنْزَعُ الْبَطِينُ يَعْنِي مَنْزُوعٌ مِنَ الشِّرْكِ بَطِينٌ
[مبطون] مِنَ الْعِلْمِ [بحار: 40 / 78]
يعنى: به درستى كه خدا بيامرزيد تو را، يعنى درجه تو عالى و رفيع گردانيد، و بيامرزيد فرزندان تو را و شيعه تو را، و دوستان شيعه تو را، و شاد و خرّم شو كه تو انزع بطينى كشيده‌اى، يعنى دورى از شرك و پُرى از علم. چون محبّىِ شيعه سبب نجات است. جزاى جمعى كه اظهار عداوت اين جمع كنند جز جهنّم ابدى نباشد.
حديث دوازدهم:
عَنْ ابْنِ عَبّاسٍ عَنْ النَّبِي صلّى الله عليه وآله قالَ:
لَمّا عُرِجَ بِي الي السَّمآءِ رَأيْتُ عَلي بابِ الْجَنَّةِ مَكْتُوباً بِالذَّهَبِ لا الهَ الاّ اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّه،ِ عَلِيٌّ وَلِيُّ اللّهِ فاطِمَة ُأمَةُ اللّهِ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ صِفْوَةُ اللّهِ ، عَلي مُحِبِّيهِم رَحْمَةُ اللّهِ وَ عَلي‌مُبْغِضِيهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ،
[نك: مائة منقبة: 87]
يعنى: روايت است از عبداللّه بن عبّاس از پيغمبر صلّى الله عليه وآله كه او فرمود: در شب معراج كه من را به آسمان بردند، ديدم بر در بهشت نوشته به زر سرخ: لا اله الا اللّه تا به آخر.
و همچنين امام محدّث عبيداللّه القطّان در كتاب منتهى المآرب و محمود بن محمّد صالحانى اصفهانى ايراد كردند.