14اميرالمؤمنين عليه السلام به اتّفاق، از اهل‌جنّت است؛ و حديث:
ألْمَرْءُ مَعَ مَنْ أحَبَّه، [مسند احمد: 392/1. در همه جا «احبّ»] يعنى: مرد با آن كسانى بود كه وى را دوست دارد. محبّتى كه او را امام داند، بعد از رسول خدا صلّى الله عليه وآله، با اوباشد در بهشت، به آيه: يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنٰاسٍ بِإِمٰامِهِمْ (اسراء:71)، يعنى: در روز قيامت، هر جمعى مردم را با امام ايشان باز خوانند.
حديث چهارم:
عَنْ ثابتٍ عَنْ أنَسٍ قالَ قالَ رَسُولُ اللّه صلى الله عليه وآله:
خَلَقَ اللَّهُ مِنْ نُورِ وَجْهِ عَلِيِّ بْنِ أبِي طَالِبٍ عليه السلام سَبْعِينَ ألْفَ مَلَكٍ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ لِمُحِبِّيهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
[بحار: 118/27].
يعنى: روايت است از ثابت و انس مالك كه: رسول خدا صلّى الله عليه وآله فرمود كه، بيافريده است خداى - عَزَّ وَ جَلَّ - از نور روى علىّ بن ابى طالب، هفتاد هزار فرشته را، و ايشان استغفار مى‌كنند از براى على و از براى دوستان او تا روز قيامت؛ و علىّ عليه السلام معصوم است از همه گناهى، و استغفار ملائكه از براى وى، همه درود و تحيّات بُوَد و مزيد رفع درجات بُوَد، و سبب آمرزش گناهان دوستان وى بُوَد، و استغفار ملائكه نباشد الاّ از براى مؤمنان و در محل قبول.
حديث پنجم:
عن عبداللّه بن مَسْعود قالَ قالَ رَسُولُ اللّه صلّى الله عليه وآله : إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ يَقْعُدُ عَلِيُّ بْنُ أبِي طَالِبٍ عَلَى الْفِرْدَوْسِ وَ هُوَ جَبَلٌ قَدْ عَلَا عَلَى الْجَنَّةِ وَ فَوْقَهُ عَرْشُ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ مِنْ سَفْحِهِ تَنْفَجِرُ أنْهَارُ الْجَنَّةِ وَ تَتَفَرَّقُ فِي الْجِنَانِ وَ هُوَ جَالِسٌ عَلَى كُرْسِيٍّ مِنْ نُورٍ تَجْرِي بَيْنَ يَدَيْهِ التَّسْنِيمُ لَا يَجُوزُ أحَدٌ عَلَى الصِّرَاطِ إِلَّا وَ مَعَهُ بَرَاءَةٌ بِوَلَايَتِهِ وَ وَلَايَةِ أهْلِ بَيْتِهِ يُشْرِفُ عَلَى الْجَنَّةِ فَيُدْخِلُ مُحِبِّيهِ الْجَنَّةَ وَ مُبْغِضِيهِ النَّارَ
[بحار: 116/27].