21هدية العارفين: 282/1). اين هم كتاب مستقلى نيست، در واقع عبارتى است كه صاحب روضات در وصف كتاب كامل بهايى و مناقب الطاهرين او آورده و به خطا تصور شده است كه كتاب مستقلى است (روضات: 262/2). بنگريد به توضيح ذيل: درجات التولى.
3. عيون المحاسن: مؤلف در كامل: /1 49 از آن ياد كرده است. (شايد عبارت در آنجا اشكالى دارد كه در آن صورت نبايد اين اثر را كتاب خود او دانست). محتمل است كه مقصودش بودن نسخهاى از آن كتاب در ملكيت اوست.
4. نهج العرفان [الفرقان] الى سبيل الايمان: (ذريعه: 421/24) اثرى فقهى از مؤلف كه شهيد ثانى در رسال نماز جمعه از آن ياد كرده است (بنگريد: دوازده رساله فقهى در باره نماز جمعه در دوره صفوى: 146).
5. بضاعة الفردوس (بنگريد ذريعه: 127/3 به نقل از روضات).
6. الكفاية فى الامامة: عماد در كامل از كتاب خود با عنوان كفايت در امامت ياد كرده و اين كه در سال 673 آن را در اصفهان براى دولت قاهره يعنى همان بهاءالدين محمد تأليف كرده است. (مناقب الطاهرين: 19/1). وى در آنجا عبارتى آورده كه بيم آن مى رود كه در آن از چند كتاب ديگرش كه در فهارس ياد نشده، نام برده باشد. عبارت چنين است: بنابرين [در مناقب الطاهرين] ابواب و فصول نهاده، هر بابى دلايل امامت به قدر حاجت گفته شود و زايد بر آنچه در نوشته كلامى، و خلاص و نجات و اربعين نهادى ، هم به عربى و هم فارسى، كه داعى جمع كرده بود، همچنين كفايت در امامت از بهر آن دولت قاهره، در شهر اصفهان سنه 673 كه ملازم بارگاه عتبه آن دولت بود بسيارى از علما و طلبه علوم در آن ديار از طوايف از آن مستفيد شدند [مناقب الطاهرين: 19/1]. آيا ممكن است كتاب حاضر كه ما از آن با عنوان اخبار، احاديث و حكايات ياد كرده ايم همان كفايت در امامت باشد؟ پاسخ منفى است؛ زيرا در اين كتاب از كتاب كامل در سقيفه ياد مى كند كه در حالى