32

1 - سجدۀ شكر

امام صادق عليه السلام در اين باره فرموده است: وقتى كه انسان نعمتى از نعمتهاى الهى را يادآور شد، براى اظهار سپاسگزارى از خداوند، لازم است صورت خود را بر خاك نهد و خداوند را بر نعمتش ستايش كند. ¹پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در سفرى، سوار بر شتر مى‌رفت كه ناگاه پياده شد و پس از پنج بار صورت بر خاك نهادن و در برابر خدا سجده كردن، دوباره بر شتر سوار شد. همراهان دربارۀ علت اين كار از او سؤال كردند.

فرمود: جبرئيل مژده‌هايى از جانب خداوند برايم آورد و من براى هر مژده، سجدۀ شكرى به جاى آوردم. ²هشام بن حكم مى‌گويد: همراه امام كاظم عليه السلام در اطراف شهر مدينه مى‌گشتيم. ناگاه امام از مركب خود پايين آمد و به سجده افتاد؛ سجده‌اى بسيار طولانى. پس از مدتى سربرداشت و سوار شد. پرسيدم: فدايت شوم، علت اين سجدۀ طولانى چه بود؟ فرمود: نعمتى را كه خداوند به من ارزانى داشت، به ياد آوردم، خواستم از پروردگارم تشكر كنم. ³سجدۀ شكر به هنگام يادآورى نعمت، يك سنت قطعى اسلام است.

نعمت تكليف هم از بزرگترين نعمتهاى آفريدگار جهان به انسان است. شايسته است كه اولين برنامۀ خصوصى جشن تكليف، سجدۀ شكر باشد.

2 - كمك به نيازمندان

شكر زبانى در صورتى مفيد است كه شكرگزار، قدر دانى خود را در