13هنگام تشرف فرزندش «محمد» به تكليف و پانهادن او به وادى نور را جشن مى‌گيرد و كتابى زيبا در اين باره مى‌نگارد كه در نخستين فصل آن چنين آمده است:
... چون وقت تشرف فرزندم محمد به اين فضيلت رسيد و او به انوار عقل منوّر گرديد، روز پنج‌شنبه نهم ماه محرّم سال 659 بود و من همراه با خانواده در مهمانسراى ربّانى علوى «نجف اشرف» بوديم. آن روز فرزندم محمّد، پانزده سال تمام از سنين عمرش گذشته بود، كه خداوند متعال جلّ جلاله اقبال و انعام خود را بر ما و او تمام كرد. منجّم معتبرى را در خانۀ خود در جوار مشهد مولايمان حضرت على صلوات‌اللّه عليه حاضر كردم تا وقت و ساعت ولادت او را معين كند.
تاريخ ولادت او دو ساعت و پنج دقيقه روز مذكور بود. در اين لحظه بقدر توان، سپاس خداوند جلّ جلاله را به جا آوردم كه اين فرزند را بدين‌جا رساند و ما را به نعمت كرامتى كه براى او برگزيد، رهنمون شد. 1سيّد بن طاووس كه از مربيان بزرگ و چهره‌هاى والا و كم نظير علماى شيعى است، لحظۀ تكليف را برترين لحظه‌ها و بزرگترين عيدها دانسته و انسان را به بزرگداشت آن مى‌خواند. راستى آيا لحظه‌اى زيباتر و شيرين‌تر از لحظۀ ورود در وادى نور و ارتباط با خالق زيباييها وجود دارد؟!
آن بزرگوار سنت نيكوى «جشن تكليف» را بنياد نهاد و اين افتخار را در تاريخ اسلام به نام خود ثبت كرد.
با همه گسترشى كه اين سنت گرانقدر در جامعۀ اسلامى ما يافته است،