32

بَيْتِهِ الطّٰاهِرينَ عَلَيهِمُ السَّلٰامُ، انْ لٰاتَدَعَ لَنٰا فٖي پاكيزه‌اش عليهم السلام كه نگذارى براى ما در

هٰذَا الْمَشْهَدِ الْمُعَظَّمِ وَالْمَقٰامِ الْمُكَرَّمِ ذَنْباً الّاٰ اين مشهد بزرگ و مقام گرامى گناهى را جز آنكه بيامرزيش،

غَفَرْتَهُ، وَلٰا هَمّاً الّا فَرَّجْتَهُ وَلٰا سُوْءاً الّاٰ دَفَعْتَهُ، و نه اندوهى را جز آن كه برطرفش سازى، و نه بدى را جز آن كه آن را

وَلٰا دَيْناً الّاٰ قَضَيْتَهُ وَلٰا مَريٖضاً الّاٰ شَفَيْتَهُ دفع كنى، و نه قرضى را جز آن كه ادانمائى، و نه بيمارى را جز آن كه

وَعٰافَيْتَهُ، وَلٰا غٰائِباً الّاٰ حَفِظْتَهُ وَاَدْنَيْتَهُ، وَلٰا شفايش دهى و بهبودش بخشى، و نه دور از نظرى را جز آن كه

حٰاجَةً مِنْ حَوٰائِجِ الدُّنيٰا وَالْآخِرَةِ لَكَ فٖيهٰا نگهداريش كنى و نزديكش سازى، و نه حاجتى از حاجتهاى دنيا و آخرت

رِضىً ولَنٰا فٖيهٰا صَلٰاحٌ الّاٰ قَضَيْتَهٰا وَيَسَّرْتَهٰا، را كه خوشنودى تو و صلاح ما در آن است جز آنكه روا كرده و

اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لَنٰا وَلِآبٰائِنٰا وَأُمَّهٰاتِنٰا، وَاِخْوٰانِ آسانش كنى. خدايا! بيامرز ما و پدران و مادرانمان را و برادران