33ادّعاى «ايمان»، جز با «عمل و طاعت» به ثبوت نمىرسد و تا فرمان در كار نباشد، ميزان فرمانبردارى بندگان روشن نمىگردد.
حج كه نوعى هجرت از خانه و زندگى و ثروت و تعلّقات در راه اجراى فرمان است، محكى و آزمونى براى اخلاص و تعبّد بندگان است، تا روشن گردد چه كسانى مطيعند و جان مشتاق و گام خستۀ خود را به اين سرزمين و اين مشاعر و مواقف مىآورند.
همۀ پيامبران، در اين ديار فرود آمدهاند. آنان كه بندهتر و مطيعتر بودهاند، در حج و زيارت، اسوۀ ديگرانند. امّتها نيز در اقتدا به رسولان الهى به اين سفر مىآيند و رنج مقدّس زيارت را به جان مىخرند.
به علاوه، كعبه قبلۀ مسلمين است، روى به آن دارند و به سوى آن عمرى نماز مىگزارند. چه لذّتى بالاتر از حضور در ميعادگاه و قبلۀ وحدت؟!
اگر راهى به سوى رضايت و خشنودى الهى است و اگر مسيرى ما را به مقصدِ «غفران» مىرساند، همين راه و اعمال است، اگر درست و با اخلاص پيموده شود.