29احرام، كه با پوشيدن دو قطعه پارچۀ دوخته نشده و ساده انجام مى‌گيرد، حاجى را از همۀ تعلّقات و تشريفات و دلبستگيهاى دنيوى مى‌رهاند و دلها را خاشع و روحها را آمادۀ پذيرش جذبه‌هاى معنوى حج مى‌كند.
فلسفۀ اصلى حج، پرداختن به خدا و گسستن از ماديّات است. برنامه‌هاى حج، زمينه‌ساز چنين توجه‌هاست. اگر بنا باشد در اين ايّام هم حاجى در پى جلوه‌ها و زر و زيور زندگى و كامجوييها و لذّت خواهيهاى دنيوى باشد، از فلسفۀ اصلى حج دور شده است.
(اى يكدلۀ صد دله، دل يكدله كن)... آنكه در اينجا همۀ وجود و حواس و عنايت خويش را صرف معنويّات نكند، بهرۀ چندانى نخواهد برد. زائران خانۀ خدا بايد مواظب روحيات و حالاتِ قلبى خويش باشند، كه اين فرصتهاى نورانى بسيار مغتنم و كمياب است. خيلى‌ها سالها در حسرتِ آمدن به حج و تشرّف به زيارت اين سرزمين مقدّسند، امّا محرومند، آنكه فعلاً اين توفيق را يافته است، حيف است كه فكرش در پى چيزهاى ديگر باشد.
احرام، سرآغاز ورود به حرم الهى است. كسى كه وارد حرم مى‌شود، بايد مُحرم باشد. مُحرِم شدن، زمينۀ مَحرم شدن است. احرام، حاجى را وارد حريمى مى‌كند كه سراسر نور و معنويّت است.