25اين نمونه‌اى از «ادب باطنى» حج است.
وقتى حجّ، حضور در ميقات پروردگار و شركت در ضيافت الهى است،
وقتى احرام بستن و به زيارت و طواف خانۀ خدا رفتن، لبيك گويى به نداى دعوتِ ابراهيم عليه السلام است،
پس، حاجى هم بايد به تناسب مقام و موقعيت، خود را مهياى اين ديدار و «بار عام» سازد.
با دلى پاك از هر آلايش،
با نيّتى خدايى و دور از هر نوع خودنمايى،
با رفتارى متين و خداپسند،
با ادب و متانتى شايستۀ زائر خانۀ خدا و حرم رسول،
با توجهى خاص به پروردگار،
با قلبى سرشار از اخلاص و وقار،... خود را مهياى اين شرفيابى به محضر مولا كند و فرصت را غنيمت شمارد.
از كجا كه اين سفر، بار ديگر برايش فراهم گردد؟...
از كجا؟