16در حضور عظمتهاى روحى بى‌نظير اين فداكاران راه دين، به «زائر» هم روحيه و شهامت و درس همّت و ايمان و اراده مى‌دهد و هم ارزشهاى تجسّم يافته در شهيد را به او منتقل مى‌سازد.
زائر، شاگرد مكتب زيارت مى‌شود و مزار شهيد، كلاس آموزش بزرگترين درسهاى زندگى.
اين، در صورتى كه، هم زائر، قلبى آگاه و دلى بينا و شوقى سرشار داشته باشد، و هم آن شهيدانِ اسوه، در جامعه و نزد زائران، شناخته شده باشند و زيارت با «معرفت» همراه باشد.
چنين تأثيرگذارى، نه تنها در بارگاه والاى امامان معصوم، بلكه در كنار مرقد و مزار هر عالم پاكدل و عالى مقام، و هر عارفِ وارسته و خداجوى، و هر شهيد جان باخته در راه حق، فراهم است.
و اگر نيست بايد فراهم گردد.
اينان، الگوها و اسوه‌هايى بوده و هستند كه تجليل از آنان و احياء آثارشان، الهام بخش جامعه است و فروغ حق طلبى و ايمان و پاكى را در دلها زنده نگه مى‌دارد.
اين مزارها، بايد هر كدام، كلاسى تربيتى و مكتبى آموزنده باشد.
امروز نيز چنين است. حتى ... شهداى مظلوم هويزه هم، از زير خاك، درس مى‌دهند و پيام مى‌فرستند. و مفقودالأثرهاى جبهه‌هاى نورانى جهاد مقدّس ما هم، كه شهيدان بى مزارند، در همان گمنامى و بى‌مزارى، به نسل امروز، درس و الهام مى‌دهند.
قبلۀ دل، كربلاست و اين مزارات! كدام كشورى را سزاست كه