64«پس آيا عبرت نمى‌گيريد؟» بگو: «پروردگار آسمان‌هاى هفت‌گانه و پروردگار عرش بزرگ كيست؟» خواهند گفت: «خدا». بگو: «آيا پرهيزگارى نمى‌كنيد؟» بگو: «فرمانروايى هر چيزى به دست كيست؟ و اگر مى‌دانيد [كيست آنكه] او پناه مى‌دهد و در پناه كسى نمى‌رود؟» خواهند گفت: «خدا». بگو: «پس چگونه دستخوش افسون شده‌ايد؟» [نه!] بلكه حقيقت را برايشان آورديم، و همانا آنان دروغ‌گويند. خدا فرزندى اختيار نكرده است و با او معبودى [ديگر] نيست، و اگر جز اين بود، به يقين، هر خدايى آنچه را آفريده [بود]، با خود مى‌برد و حتماً بعضى از آنان بر بعضى ديگر تفوّق مى‌جستند. منزه است خدا از آنچه وصف مى‌كنند؛ داناى نهان وآشكار و برتر است از آنچه [با او] شريك مى‌گردانند.
چنان‌كه ملاحظه مى‌فرماييد، آيات با بيان اقرار مشركان به الله و خالقيت او آغاز مى‌شود. سپس از يك تناقض بين ادعايشان به ربوبيت خدا و