57 الْجِبٰالُ هَدًّا * أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَداً * وَ مٰا يَنْبَغِي لِلرَّحْمٰنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً * إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ إِلاّٰ آتِي الرَّحْمٰنِ عَبْداً (مريم: 88 - 93)
و گفتند: «[خداى] رحمان فرزندى اختيار كرده است.» واقعاً چيز زشتى را [بر زبان] آورديد. چيزى نمانده است كه آسمان‌ها از اين [سخن] بشكافند و زمين چاك خورَد و كوه‌ها به شدت فرو ريزند از اينكه براى [خداى] رحمان فرزندى قائل شدند. [خداى] رحمان را نسزد كه فرزندى اختيار كند. هر كه در آسمان‌ها و زمين هست، جز بنده‌وار به سوى [خداى] رحمان نمى‌آيد؟
آيا معناى آيۀ اخير اين نيست كه آنها معتقد بودند كه در همين آسمان و زمين كسانى هستند كه نه بندۀ خدا، بلكه فرزندان او هستند؟
در آيات سورۀ مباركۀ نجم، اسامى خدايان آنها كه معتقد بودند آنها دختران خدا هستند، بيان شده است: