11است يا به نهى تحريمى ويا تنزيهى. وعلما در اين مسئله بر دو قول‌اند وقول صحيح، نهى تحريمى است.

صنعانى مى‌نويسد: « انّ الحلف بغير الله شرك صغير » ¹؛ «همانا قسم به غير خداوند، شرك كوچك است».

بن باز از مفتيان وهابيان مى‌گويد: « لايجوز الحلف بالكعبة و لابغيرها من المخلوقات » ²؛ «قسم به كعبه و غير آن از مخلوقات جايز نيست».

او نيز مى‌گويد: « انّ الحلف لايجوز إلاّ بالله وحده أو بأسمائه أو بصفاته » ³؛ «قسم خوردن فقط به خدا يا به اسماء و صفاتش جايز است».

نقد و بررسى موضوع

براى روشن شدن موضوع بحث و حكم آن، به نكاتى اشاره مى‌كنيم:

1. اعمال به نيت است

اگر مقصود كسى كه به غير خدا قسم مى‌خورد اين است كه با آن، غير خدا را تعظيم و تجليل كند، در آن خضوع وعبادت غير خداست، و در صورتى شرك است كه قصد قسم خورنده، اعطاى عظمت ربوبيت مستقله به كسى باشد كه به او قسم خورده است، واگر هيچ يك از اين دو قصد را ندارد، اشكالى در آن نيست.