20مى‌باشد اگر خدا بخواهد؛ چرا كه قضيه جداً خطير است آن‌گونه كه شما از برخى فقرات كتاب مشاهده كرديد.
مجلس هيئت بزرگان علماى وهابى نزد خود به اين نتيجه رسيدند كه محمّد بن علوى مالكى داعى سوء بوده و اقدام به نشر گمراهى و بدعت‌ها مى‌كند و كتاب‌هاى او مملو از خرافات و دعوت به شرك و بت‌پرستى است. و لذا به اين نتيجه رسيدند تا در مورد اصلاح حال او و توبه از اقوالش بكوشند و او را نصيحت كرده و به قول خودشان حق را براى او نمايان سازند و تشخيص دادند كه او را نزد شيخ عبدالله بن محمّد بن حميد، رئيس مجلس اعلى براى حكم و شيخ عبدالعزيز بن عبدالله بن باز، رئيس كلّ ادارات بحوث علمى و افتا و دعوت و ارشاد، و شيخ سليمان بن عبيد، رئيس كلّ شئون حرمين شريفين حاضر كرده تا به قول آنها پاسخگوى سخنان الحادى و صوفيه‌اى شود كه از او صادر شده است.
اين اجتماع در محل «المجلس الأعلى للقضاء»يعنى مجلس اعلاى حكم در روز پنج شنبه به تاريخ 1400/10/17ه. ق تشكيل شد و جماعتى نيز در آن شركت كردند و از محمّد بن مالكى علوى خواسته شد تا از مطالبى كه در كتاب‌هاى او كه در مصر چاپ شده و مشايخ او كه درباره آنان سؤال كردند پاسخ دهد. و چون اهل مجلس شنيدند كه كتاب «الذخائر المحمدية» و كتاب «الصلوات المأثورة» براى اوست، و خودش نيز بر آن اعتراف دارد با او در مطالبى كه در آن دو كتاب آمده به مناقشه پرداختند و به او گفتند كه امور شركى و بدعت‌هايى كه به نظر