66 خَرَجْتُ مَعَ عَلِىٍّ إِلَى الْيَمَنِ فَرَأَيْتُ مِنهُ جَفْوَةً، فَقَدِمْتُ عَلَى النَّبِىِّ(ص)، فَذَكَرْتُ عَلِيّاً، فَجَعَلَ رَسُولُ الله(ص) يَتَغَيَّرُ وَجْهَهُ فَقالَ:

يا بُرَيْدَةُ! أَلَسْتُ أَوْلى بِالمُؤمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ؟ قُلتُ: بَلى يا رَسُولَ‌اللهِ، قالَ: مَنْ كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ. ¹

همراه على (ع) به طرف يمن حركت كردم، و از او چيزى مشاهده كردم كه ناخوشايند من بود، خدمت پيامبر(ص) رسيدم و آن را تذكّر دادم، رسول خدا(ص) چهره‌اش دگرگون شد و فرمود: اى بريده! آيا من از مؤمنان به آنان سزاوارتر نيستم؟ عرض كردم: آرى اى رسول‌خدا! فرمود: هركس كه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست.

طريق دوم: از فرزند بريده از بريده. ²

طريق سوم: از طاووس از بريده. ³

د) حديث على بن ابى طالب (ع)

حديث او از نُه طريق نقل شده است:

طريق اول: از عمرو بن سعيد. ⁴

طريق دوم: از زازان بن عمر. ⁵

طريق سوم و چهارم: از سعيد بن وهب و زيد بن يُثيع. ⁶